Toenmaals
ik was even nog een jonge man
en mijn leven
niets dan lediggang

Daar kwam
ik plots op het idee
hoe zit het
als ik eens arbeiden deed

Echter, wat
moet dat nou voor een arbeid zijn
dat deed me
nachtenlang hoofdpijn

Maar dan
kwam me in de zin
dat ik toch zo lang al
een arbeider ben

Ik ben een arbeider ter liefde
voor mij is altijd iets te doen
arbeider ter liefde
hele jaar seizoen

Arbeider ter liefde
betaal je niet met geld
arbeider ter liefde
is de beste baan ter wereld

Somswijlen moet je s’nachts nog eens eruit
soms neem je ook de arbeid mee naar huis
arbeider ter liefde hebben echt nooit vrij
dat is nu juist het mooie erbij

Maar, vriendjes, `k wil jullie niet bedriegen
die arbeid bijft soms ook heel graag liggen
En de hele tijd hou ik ook van mezelf
ik heb de simpelste baan ter wereld

Ik ben een arbeider ter liefde
voor mij is altijd iets te doen
arbeider ter liefde
hele jaar seizoen

Arbeider ter liefde
betaal je niet met geld
arbeider ter liefde
is de beste baan ter wereld

Heb je arbeid of juist niet
doe het maar net zoals ik
arbeider ter liefde
de wereld hoeft jij
(reimend: de wereld hoeft je tic)

Anmerkungen zu Änderungen

dat deed me nachtenlang hoofdpijn
Einfallen endet im Niederländischen auf in, reimt sich aber nicht auf –ijn, daher die im Grunde sinngleiche Übersetzung das bereitete mir nächtelang Kopfzerbrechen

hele jaar seizoen
Vollbeschäftigung als Ein-Wort-Reim wäre volledige werkgelegenheid, sprich: reimt sich schlecht und ich weiß auch nicht, ob es diese plakativ witzige Wirkung im Niederländischen hätte. Hele jaar seizoen, d.i. (das) ganze Jahr Saison kommt dem nahe, weil es auch auf eine Arbeitsbedingung anspielt.

Maar, vriendjes, ik wil jullie niet bedriegen
Dass die Arbeit liegen bleibt, endet im Niederländischen auf liggen, was sich nicht sauber auf bedriegen (betrügen, täuschen) reimt, aber auf -iggen reimt sich in dem Zusammenhang meines Wissens nichts. Klangwiederholend hätte man so ein iegen, iegen, iegen und i-gen,-igen, igen.

(reimend: de wereld hoeft je tic)
Mit dieser Zeile würde der Reim erhalten bleiben, der Sinn sich aber ändern. Nicht mehr den Arbeiter selbst bräuchte die Welt, sondern seinen Tick.